Μαριαλένα Ροζάκη :  Ηθοποιός εξ απαλών ονύχων

Η Μαριαλένα μεγάλωσε στο θέατρο μια και είναι κόρη της Ιλιάδος Λαμπρίδου και ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι σε ηλικία οκτώ χρονών. Είναι αισθαντική και ιδιαίτερα ταλαντούχα και ονειρεύεται να είναι τόσο καλή ηθοποιός ώστε να εκφραστεί στην τέχνη που αγαπά με συνέπεια και μέσα από αξιόλογες δουλειές να γίνεται κι η ίδια καλύτερος άνθρωπος. Το σίγουρο είναι πως έχει τα προσόντα να τα καταφέρει. Και την θέληση...

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Καμιά φορά είναι δύσκολο να εξηγήσεις λογικά μια ανάγκη που βγαίνει τόσο αυθόρμητα από μέσα σου. Νομίζω ότι γίνεται κάποιος  ηθοποιός γιατί αισθάνεται ότι έχει πράγματα μέσα του που θέλει να τα εκφράσει, θέλει να τα πει. Γι’ αυτό ξεκίνησα να κάνω θέατρο. Πλουτίζει την ψυχή μου την ομορφαίνει, αισθάνομαι μια γαλήνη και μια πληρότητα στο χώρο του θεάτρου που δεν την αισθάνομαι πουθενά αλλού. Αγάπησα από πολύ μικρή το θέατρο μιας και μεγάλωσα μέσα σ’ αυτό λόγω της μητέρας μου που είναι ηθοποιός. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σχολειό από το θέατρο. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να μεταδώσω και σε άλλους ανθρώπους όλα αυτά τα συναισθήματα που είχα νοιώσει, να κάνω κι άλλους να το αγαπήσουν όσο εγώ.                                                                                                                          

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Η κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα για κάποιον που πρωτοξεκινάει. Παλιότερα ήταν πιο λίγες οι δουλειές αλλά αν κατάφερνες να μπεις κάπου αν τύχαινε  να είσαι και καλός, η καριέρα σου είχε μια συνέχεια. Τώρα είναι παρά πολλές οι δουλειές που γίνονται αλλά ακόμα πιο πολλοί κι οι νέοι που ξεκινάμε. Κι έτσι το σύστημα καταναλώνει γρήγορα τα καινούρια πρόσωπα και τις πιο πολλές φορές μετά καταλήγουν στην αχρηστία. Επίσης είναι δύσκολο να βρεις μια δουλειά που να σε γεμίζει πραγματικά, που να μπορεί  να σε οδηγήσει σε κάτι παραπάνω.                                                        

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρα σου; 

Τα θεατρικά μου όνειρα....όπως ξαναείπα αγαπώ την τέχνη του θεάτρου με όλο μου το είναι. Ήθελα λοιπόν να μπορώ να συμμετέχω σε καλές θεατρικές δουλειές και να βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου σ’ αυτές. Δηλαδή να συμμετέχω σε παραστάσεις οι οποίες να είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι στο κοινό που τις παρακολουθεί, σε παραστάσεις που να έχουν κάτι να πουν... Μια παράσταση όταν είναι καλή μπορεί να ταξιδέψει το κοινό, μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Αυτό ονειρεύομαι.    

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης η με το έργο τους σε εμπνέουν;

Πιστεύω πως είμαι τυχερή γιατί υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι και καλλιτέχνες στον "δρόμο" μου. Σπουδαίοι δάσκαλοι για μένα είναι αυτοί που με εμπνέουν, που μου γεννάνε το θαυμασμό. Αυτοί που αγάπησαν την τέχνη τους με ειλικρίνεια και κατέθεσαν την ψυχή τους στην τέχνη τους. Κι αυτό φαίνεται πολύ έντονα στις δουλειές τους, αυτό τους κάνει ξεχωριστούς. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να πω συγκεκριμένα ονόματα. Τον κάθε άνθρωπο τον εμπνέει κάτι διαφορετικό. Είναι κάποιοι παλιοί δάσκαλοι μου αλλά και κάποιοι νέοι ηθοποιοί, είναι άτομα από την οικογένεια μου και είναι και μια συγκεκριμένη ηθοποιός-φίλη-δασκάλα που της χρωστάω παρά  πολλά, που μου άνοιξε καινούριους δρόμους, καινούρια όνειρα, με έκανε να θέλω να γίνω καλύτερη, να ονειρεύομαι μια μέρα να καταφέρω να την κάνω περήφανη.                                     

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Δυστυχώς η χώρα μας έχει πολλά τρωτά σ’ αυτό το θέμα. Η θεατρική παιδεία μας στέκεται στην επιφάνεια. Είναι κρίμα γιατί είμαστε μια χώρα που γέννησε τον πολιτισμό πολύ πιο πριν από άλλες χώρες οι οποίες όμως σήμερα είναι σαφώς σε καλύτερη κατάσταση από μας.                   

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Όσο μπορώ, προσπαθώ να μην προδίδω τα αρχικά μου όνειρα. Δηλαδή προσπαθώ οι συνεργασίες μου να είναι με ανθρώπους που έχουν μια καλή πρόθεση απέναντι στην τέχνη. Φυσικά δεν μπορείς να ξέρεις το αποτέλεσμα όταν ξεκινάς την προσπάθεια, έχουν όμως σημασία τα κίνητρα. Δηλαδή όταν το κίνητρο είναι τα χρηματικά έσοδα τότε δεν μιλάμε για τέχνη.                

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Να μπορεί να εκφράζεται με αλήθεια για τα προβλήματα του σήμερα. Να έχει κάτι να πει. Είναι πολύ βασικό αυτό. Βλέπουμε πολύ μεγάλο αριθμό νέων δημιουργών που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι θέλουν να πουν. Ο νέος δημιουργός πρέπει να είναι μορφωμένος και να έχει σεβασμό για το χτες ώστε να μπορέσει να πει κάτι που να έχει ουσία στο σήμερα.    

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Επειδή δύσκολα σου δίνεται η ευκαιρία σε κανονικούς οργανωμένους θιάσους να προτείνεις, να δοκιμάσεις, να ρισκάρεις, γι’ αυτό οι θεατρικές ομάδες είναι μια καλή λύση για να μπορέσουν οι νέοι άνθρωποι να κάνουν τις δικές τους προτάσεις στο χώρο. Πολλές φορές μάλιστα, το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον.                             

Η Μαριαλένα Ροζάκη είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του «Θεάτρου Τέχνης» Καρόλου Κουν και τεταρτοετής φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών στο τμήμα της Θεατρολογίας. Έχει επίσης στο ενεργητικό της πολύχρονες σπουδές τραγουδιού, κλασσικού μπαλέτου jazz και theatrical jazz. Τον περσινό χειμώνα έπαιξε την «Χιονάτη» στην παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη «η Χιονάτη και οι επτά ψηλοί νάνοι». Συμμετείχε στη μουσική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης «Εσύ μας χάρισες το ωραίο ταξίδι» με τραγούδια του Χρήστου Λεοντή. Σε ηλικία 8 ετών έπαιξε το ρόλο της Τιτίκας στην παιδικής της ηλικία, στους «Άθλιους» του Ουγκώ σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Σε ηλικία 10 ετών έπαιξε στη παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Βίρα τις Άγκυρες» των Ρέππα – Παπαθανασίου σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.