Ομάδα Hamlet Machine

ΣΑΝ ΘΕΟΣ

OFF OFF ATHENS FESTIVAL 2017

Όλες οι θρησκείες είναι μία χιλιοειπωμένη θρησκεία. Ένα συνονθύλευμα Ιδεών οριοθέτησης του άπιαστου στο μέρος και το όλον του. Και πίσω από κάθε πίστη στέκεται η σιωπή του Θεού. Σε αυτήν την τομή πρόσκρουσης κυριαρχούν τα θραύσματα του ανθρώπου. Σαν Θεός , δηλαδή ο εν δυνάμει Θεός. Ο κάθε και κανένας Θεός ή ο ίδιος ο άνθρωπος.

Ποιό ήταν το κίνητρο για να δημιουργήσετε την δραματουργία σας ;

Το έργο «Σαν Θεός» είναι καθαρά υπαρξιακό με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.Την προσωπική μου σχέση με τον Θεό την αποσιωπώ, δεν αφορά κανέναν. 
Η αφορμή που μου δόθηκε για να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο συσχετίζεται με προσωπικές μελέτες που έχω κάνει γύρω από την συσχέτιση  του Διονύσου με τον Ιησού. Η αλληλουχία των δύο προσωπικοτήτων είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γεννά πολλά ερωτήματα. Είναι ο Χριστιανισμός εξέλιξη της φιλοσοφίας μιας μετα-σωκρατικής εποχής; Ο Χριστός και ο Διόνυσος καθώς ο Πενθέας με τον Ιούδα έχουν κομβικά σημεία; Κοινή δυναμική και κοινό τέλος; Πόσοι Μεσσίες έχουν κάνει την εμφάνισή τους ανά τους αιώνες; Ο άνθρωπος καίγεται να μάθει από που προέρχεται και που πηγαίνει. Έτσι έφτιαξε είδωλα. Έτσι άρχισε να πιστεύει σε κάτι που τον ξεπερνά. Τον έκανε αυτό να ανεβάζει συνεχώς τον πήχη των προσδοκιών του; Εφόσον πίσω από κάθε προσευχή στέκεται η σιωπή του Θεού, μήπως ο Θεός είναι κατασκεύασμα του ανθρώπου; Όλα αυτά τα ερωτήματα συμπυκνώνονται στον τίτλο του έργου. Σαν Θεός ,δηλαδή ο εν δυνάμει Θεός , τα πάντα και ο κανένας Θεός ή ο ίδιος ο άνθρωπος.

Πώς γνωριστήκατε με τα μέλη της ομάδας σας και τι κοινό σας δένει ;

Τα μέλη της ομάδας μας «Hamlet Machine» αποτελούν ένα ενδιαφέρον συναπάντημα «πρακτικών και θεωρητικών» που κατάφεραν να συνυπάρξουν αρμονικά και να αλληλοσυμπληρώσουν το πάζλ του «Σαν Θεός». Έχοντας κοινή αφετηρία την αγάπη για το θέατρο, έγινε η συνεργασία μεταξύ ηθοποιών της Δημοτικής  Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης», ακαδημαϊκών της θεατρολογίας και μουσικών. Και εγώ  ως «παιδί» της Δραματικής Αγίας Βαρβάρας θέλω να ευχαριστήσω για την παροχή χώρου την διεύθυνση της σχολής για την πολύτιμη βοήθειά της.

Τι θέλετε να περάσει στο κοινό που θα παρακολουθήσει την παράστασή σας  και τι θα θέλατε να πάρει μαζί του φεύγοντας ;

Η φράση που αποτελεί κορωνίδα του «Σαν Θεός» είναι το «Εγώ πιστεύω στον άνθρωπο». Αυτό που θα θέλαμε να περάσει στους θεατές είναι ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του έργου, μια τάση προσωπικής ενδοσκόπησης, η στροφή προς τον άνθρωπο, την ομορφιά, την φύση. Πραγματικά θα είναι επιτυχία για μας οι θεατές να φύγουν από την παράσταση, έχοντας στις παρυφές της σκέψης τους κάποιο στίχο του κειμένου που για κάποιο προσωπικό λόγο τους άγγιξε είτε σιγοτραγουδώντας κάποιο στίχο από τα τραγούδια της παράστασης. Όπως έχουμε γράψει και στο πρόγραμμα της παράστασης: Όλες οι θρησκείες είναι μια χιλιοειπωμένη θρησκεία. 'Ένα συνονθύλευμα Ιδεών οριοθέτησης του άπιαστου στο μέρος και το όλον του. Εγώ πιστεύω στον άνθρωπο και θαρρώ ότι η εξέλιξή του θα καρπίσει όταν πάψει να παλεύει με τους δαίμονες του, δηλαδή τους Θεούς του. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να τους αποδεχτεί και να τους αγκαλιάσει.

Τι γνώμη έχετε για τις ομάδες και για την νέα γενιά θεατρικών δημιουργών ;

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός νέων καλλιτεχνών και ομάδων στον χώρο της Τέχνης γενικά, πόσο μάλλον και στον χώρο του θεάτρου. Αυτό υποδηλώνει την πηγαία ανάγκη των νέων ανθρώπων να εκφραστούν, να συνδιαλεχθούν με τους προβληματισμούς τους που δεν αφορά τον καθένα στο μέρος του ξεχωριστά, αλλά αγκαλιάζοντας το όλον, την ρίζα - την καρδιά - της κοινωνίας. Αυτή, όμως η αυξανόμενη τάση μειώνει τις θέσεις εργασίας ή αποτελεί αυτοπροβολή μια συγκεκριμένης ολιγάριθμης μερίδας ατόμων δημιουργώντας ένα ελιτίστικο κλίμα. Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει ο κάθε νέος καλλιτέχνης να κάνει ως θεματοφύλακας των αξιών του, είναι να αποκτήσει ταυτότητα. Αυτό λείπει από πολλές ομάδες. Ο καλλιτέχνης μπορεί να έρχεται σε συνάρτηση με τον Οικουμενικό Άνθρωπο του Ντα Βιντσι ''Homo Universalis'' αλλά άμα ''ημι- ασχολείται'' με πολλά πράγματα γύρω από την Σφαίρα της Τέχνης, κινδυνεύει να είναι πνευματικά ημιμαθής και σε κανέναν τομέα αρκετά ικανός. Συνεπώς είναι πιο χρήσιμο σε μια ομάδα, να υπάρχουν συντελεστές που ο καθένας θα ασχολείται με έναν κυρίως τομέα και θα προσφέρει με το όλον του στην ομάδα, παρά όλοι να ασχολούνται λίγο με όλα. Αυτό εφαρμόζει η δική μας ομάδα ''Hamlet Machine'' και θεωρώ ότι θα φανεί και στην παράστασή μας.

Τι γνώμη έχετε για το φεστιβάλ Off - Off ;

Το Φεστιβάλ Off - Off Athens που διοργανώνει τα τελευταία χρόνια το θέατρο ''Επι Κολωνώ'' είναι ένα σημαντικό εγχείρημα δραστηριοποίησης των νέων καλλιτεχνών, για να βρουν ένα χώρο να εκφράσουν και να δραματοποιήσουν τις ιδέες τους. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω παρακολουθήσει κάποιες παραστάσεις στα πλαίσια του φεστιβάλ που ήταν αξιόλογες δουλειές και χάρη σε αυτό προβλήθηκαν και συνεχίστηκαν σε διάφορα θέατρα, δίνοντας δουλειά και βήμα σε νέους ανθρώπους με όνειρα και ανησυχίες.

Που θα μπορέσουμε να ξαναδούμε την παράστασή σας ;

Ελπίζουμε να καρπίσει η προσπάθεια μας, να υπάρχει ανταπόκριση και να συνεχιστεί ολόκληρη η παράσταση μας  στεγασμένη είτε κυρίως στο Θέατρο Επί Κολωνώ είτε σε κάποιο άλλο θέατρο.

Ποιά είναι η γνώμη σας για την πορεία του θεάτρου στην χώρα μας ;

Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ερώτηση το θέατρο σε όλες τις εκφάνσεις του έχει σημαντικές κατακτήσεις στην χώρα μας τουλάχιστον όσον αφορά την ποσότητα. Είμαστε μέσα στην Ευρώπη μια από τις πέντε χώρες με τις περισσότερες παραστάσεις. Η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα ακόμα και μέσα στην κρίση δεν έπαψε να δημιουργεί, να αφουγκράζεται κάθε κώλυμα, παράγοντας, γεννώντας Τέχνη. Το Θέατρο σαν ζωντανός οργανισμός και όντας σε συνεχή αλληλεπίδραση με τα κοινωνικά δεδομένα βρίσκεται σε διαρκή διαμόρφωση. Η πληθώρα των ομάδων σύμφωνα με την άποψη μου, θα πρέπει να αποκτήσει μια ταυτότητα. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος είτε της διάχυσης της - σε άλλες μικρότερες είτε και της εξαφάνισης της. Η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε ομάδα πρέπει να είναι μια δυνατή ιδέα, που τα μέλη της συνομολογούν να υπηρετήσουν. Τέλος θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο στα σχολεία να μην υπάρχει το μάθημα της θεατρολογίας. Τα παιδιά από μικρά πρέπει να έρχονται σε επαφή με το θέατρο, την μουσική, το χορό, την γυμναστική. Είναι υγεία να εκφράζεσαι, να καταλαβαίνεις την αίσθηση της ομορφιάς, να ψάχνεις, να γεννάς δημιουργήματα ... αν δεν υπήρχαν όλα αυτά που συνοψίζουν το νόημα της ζωής κάθε μέρα θα ήταν ίδια: Η μέρα θα ήταν μέρα, η γιορτή, γιορτή και εμείς χώμα στο χώμα.

Κείμενο/Σκηνοθεσία : Αμέλια Ελευθεριάδου
Σύμβουλος Υποκριτικής: Γιάννης Παπαγιάννης
Βοηθός Σκηνοθέτη : Νίκος Μαρνάς
Μουσικός: Δημήτρης Δημάκης
Video Artist: Μαρία Μπελεγρίνη
Φωτογράφος: Ευγενία Ξυγκόρου

Παίζουν:Βασιλική Βλαχούλη
Δημήτρης Δημάκης
Δών Χριστοδούλου
Μαγδαλένα Κεραμάρη
Σάντυ Μακροπούλου
Νίκος Μαρνάς
Μιχαηλία Μουσάκου
Ελπίδα Παπαμήτσου
Χρυσή Χατζηβασιλείου

Το trailer της παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=OoeyHXZQVVQ&t=4s

Θέατρο Επί Κολωνώ

Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94

Κολωνός

Υπεύθυνη Επικοινωνίας Φεστιβάλ : Μαρία Αναματερού,

210 5138067, email : , www.epikolono.gr

Δευτέρα 19 Ιουνίου 20.45 & Τρίτη 20 Ιουνίου 22.00

Διάρκεια performance: 45 λεπτά