Δήμητρα Σύρου

Πάντα στα όρια

Η πολυτάλαντη και πολυσχιδής Δήμητρα είναι απόφοιτος της σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής, Method Acting, τεχνικές Στανισβλάφσκι, Contact Improvisation, ακροβατικό και σωματικό θέατρο ενώ σπούδασε επίσης ορθοφωνία, τραγούδι και γιόγκα. Έχει στο ενεργητικό της σπουδές και επαγγελματική εμπειρία ως προγραμματίστρια. Με πλούσια αθλητική εμπειρία, έχει διδαχτεί ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, βόλεϊ, κολύμβηση πατινάζ και ιστιοπλοΐα. Έπαιξε στις παραστάσεις: «6μιση Ιστορίες», «Δυτική αποβάθρα», «Δούλες» σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, «Πινόκιο» σε σκηνοθεσία Βασίλη Ρίτσου, «Ο κύκλος με την Κιμωλία» σε σκηνοθεσία Νέλλης Καρρά και άλλες. Έχει παίξει επίσης σε ταινίες μικρού μήκους και στην τηλεόραση.

Φέτος απέσπασε εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία της στην παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel» η οποία φαίνεται πως θα αποτελέσει έναν σημαντικό σταθμό στην καλλιτεχνική της πορεία. Είναι εργατική, με καθαρή αντίληψη για την τέχνη, αφοσίωση και τόλμη, πολλές και διαφορετικές δεξιότητες και γνώσεις και αποφασισμένη να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο προκειμένου να βρίσκεται στη σκηνή και να δουλεύει με ανθρώπους που εκτιμάει. Της το ευχόμαστε.

Ποια ήταν τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;

Έπαιξα την Μπουμπουλίνα όταν ήμουν στο δημοτικό και τον Τουρτούρη στο λύκειο...

Έκανα παραστάσεις Contact Imrovisation με τον Πάρη Μαντόπουλο.

Το πρώτο μου μεγάλο βήμα στο θέατρο είναι η ευκαιρία που μου έδωσε η Μάνια Παπαδημητρίου. Ο μονόλογος της Rachel Corrie.

Μίλησέ μας για την φετινή σου δουλειά.

«Το όνομά μου είναι Rachel Corrie». Η αλήθεια του παλαιστινιακού λαού μέσα από τα μάτια μίας 23χρονης που σκοτώθηκε από ισραηλινή μπουλντόζα. Τα λόγια της. Τα ημερολόγιά της. Τα email της. Συγκλονιστικές μαρτυρίες για εγκλήματα που συμβαίνουν δίπλα μας. Η φετινή μου δουλειά είναι το μεγαλύτερο επαγγελματικό και προσωπικό ταξίδι της ζωής μου μέχρι σήμερα. Το τι έχω βιώσει από την ιστορία του έργου, το τι έχω μάθει από τη Μάνια και το πόσο σπουδαία θεωρώ αυτή τη δουλειά δεν περιγράφεται εύκολα. Μου έκανε το μεγαλύτερο δώρο, ένα δώρο που μίλησε στην καρδιά μου και στον χαρακτήρα μου 100%.

Πως βίωσες την συνεργασία σου αυτή με την σκηνοθέτιδα;

Μάνια Παπαδημητρίου. Μία σκηνοθέτης-συνθέτης. Πολλαπλά επίπεδα «όρασης» και ικανότητα σύνθεσης αυτών έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα τρισδιάστατο γλυπτό που κινείται. Ένα γλυπτό από την είσοδο του θεάτρου μέχρι την πιο κρυμμένη γωνία επί σκηνής. Μία δημιουργός με καθαρότητα, αντίληψη, μεταδοτικότητα, μαθηματικό και καλλιτεχνικό μυαλό μαζί. Θέλω να τη δω να δημιουργεί μέσα σε ένα πλαίσιο προδιαγραφών του ανώτατου δυνατού επιπέδου.

Μίλησέ μας για τους υπόλοιπους συνεργάτες της παράστασης.

Η ομάδα μας: Η Νάνσυ Τρικκαλίτη, μεταφράστρια, η Μάρω Αγρίτη, η ηθοποιός με την οποία παίζουμε μαζί, η Άρτεμις Θεοδωρίδη σκηνογράφος μας. Κανένας δεν μπήκε σ’ αυτή την ιστορία τυχαία. Η αφοσίωση όλων ήταν και είναι μοναδική. Ο στόχος κοινός και έντονος.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Για να κάνω παραστάσεις όπως η φετινή. Από άποψη θέματος, συνεργατών και αποτελέσματος.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Η δουλειά του ηθοποιού θέλει πολύ μεγάλο πείσμα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. «Μπορεί να σε αλλάξει αυτό που ψάχνεις», έγραφε η Rachel. Θέλει δουλειά και επιμονή για να παραμείνεις πιστός στο τι θες και στο ποιος είσαι και να μην τα παρατήσεις. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Αλλά ως νέοι έχουμε και πολλές αντοχές. Περισσότερες από ότι νομίζουνε πολλοί. Αυτές πρέπει να τις φτάσουμε στα όριά τους. Είναι απολαυστικότατοι οι καρποί που σου δίνει η επιμονή και η σωστή και πολύ δουλειά.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Θέλω να παίζω. Όσο περισσότερο μπορώ. Με αξιόλογους και ταλαντούχους ανθρώπους σαν αυτούς με τους οποίους δουλεύω τώρα. Θέλω να συνεχίσω να τους έχω δίπλα μου, να μεγαλώνουμε κάθε χρόνο τους στόχους μας και η επίτευξή τους να έχει όλο και μεγαλύτερη κοινωνική αξία.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Η Μάνια Παπαδημητρίου είναι και θα είναι για μένα η μεγαλύτερη δασκάλα. Αυτή με έμαθε και συνεχίζει να με μαθαίνει τι σημαίνει θέατρο και ηθοποιός. Όταν την βλέπω στη σκηνή δε, πεισμώνω και πηγαίνω σπίτι και δουλεύω!

Στη σχολή της Νέλλης Καρρά, «Αρχή», είχα την τύχη να εκπαιδευτώ από σπουδαίους δασκάλους. Ο Πάρης Μαντόπουλος, ο Ανρί Κεργκομάρ, η Νέλλη, ο Θάνος Δερμάτης, ο Γιάννης Νταλιάνης, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. Δάσκαλοι επίσης είναι για μένα άνθρωποι που με ανιδιοτέλεια παλεύουν για ένα ιδανικό. Για λίγη δικαιοσύνη. Γνώρισα πολλούς φέτος. Άνθρωποι που παλεύουν για την Παλαιστίνη χρόνια. Όταν βλέπεις τέτοιους ανθρώπους καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να επαναπαύεσαι, να γκρινιάζεις, να φοβάσαι. Απλώς εμπνέεσαι και δρας. Όσο πιο τολμηρά μπορείς.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας;

Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι δάσκαλοι ξεχωριστοί που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι της παιδείας. Από μόνοι τους. Ή εντασσόμενοι σε εκπαιδευτικές, ομαδικές πρωτοβουλίες, όπως το Δίκτυο για το Θέατρο στη Εκπαίδευση. Η ύπαρξη και η ποιότητα της παιδείας στη χώρα μας και δη της θεατρικής, είναι αποκλειστικά στα χέρια των δασκάλων. Από τη χώρα μας.. δεν προβλέπεται. Όσο απόλυτο και αν ακούγεται δυστυχώς αυτό πιστεύω.

Τι πιστεύεις για τους πολιτιστικούς θεσμούς στην Ελλάδα;

Είναι μπερδεμένοι. Δύσκολα τους ανακαλύπτεις. Δύσκολα γίνεσαι κομμάτι τους. Μου θυμίζουν το Λαβύρινθο. Πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις τον Μινώταυρο, και κατά πάσα πιθανότητα θα σε κατασπαράξει. Αν επιβιώσεις δε, πρέπει να έχεις προνοήσει για να βρεις την έξοδο, με το να κρατάς ένα κουβάρι κλωστή που θα σε ενώνει με την αρχή… Υπάρχουν όμως, και χρέος μας είναι να τους ψάχνουμε και να απαιτούμε από τους εαυτούς μας κι απ’ αυτούς, δυνατότητα συνεργασίας.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Η αλήθεια είναι ότι τις επιλέγω. Σπάνια μένω σε μία συνεργασία εάν αυτή δεν με ικανοποιεί. Κριτήριό μου είναι το επαγγελματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννάται και μεγαλώνει η συνεργασία αυτή και ο στόχος της. Εάν το πλαίσιο αυτό δεν είναι του επιπέδου που εγώ τουλάχιστον ορίζω (όσο μπορώ να το ορίσω γιατί σίγουρα τα συστατικά του τα ανακαλύπτω ακόμα) κι αν ο στόχος δεν είναι καθαρός, τότε μου είναι δύσκολο να συνεχίσω.

Ποιο θεωρείς το δυνατό σου σημείο;

Δουλεύω και γελάω πολύ.

Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του βιοπορισμού μέσα από το επάγγελμα που διάλεξες;

«Αυτό το επάγγελμα δεν έχει λεφτά και θέλει πολύ αγώνα», σου λένε όλοι στην αρχή. Εσύ ζυγίζεις, επιλέγεις και τελικά το ακολουθείς. Και έρχεσαι μετά και λες: «Α πα πα, αυτό το επάγγελμα δεν έχει λεφτά και θέλει πολύ αγώνα»!!!

Φτάνει πια με τη γκρίνια. Δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έτσι το αντιμετωπίζω. Δεν υπάρχει κανένας που να κάνει αυτό το επάγγελμα και να μην ήξερε τους όρους από την αρχή. Αν δεν μας άρεσαν ας μην μπαίναμε σε αυτό το χώρο. Τώρα που μπήκαμε και μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να αλλάξουμε αυτούς τους όρους, αν φτάσουμε ποτέ, ας μην γκρινιάζουμε. Ας δουλεύουμε. Εννοείται ότι είναι δύσκολα και θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Αλλά εάν παραιτηθούμε, ειδικά αυτή την περίοδο, θα χάσουμε. Και εμείς δεν φταίμε (ακόμα) γι’ αυτά που συμβαίνουν, ώστε να ανεχτούμε την ήττα.

Πιστεύεις πως το θέατρο σε χρειάζεται τόσο όσο το χρειάζεσαι;

Αν με θέλει όσο το θέλω εγώ τότε αυτή η σχέση θα είναι ένας μεγάλος έρωτας. Αν με χρειάζεται όσο το χρειάζομαι, τότε έχει πρόβλημα! Αστειεύομαι φυσικά...

Χρειάζομαι το θέατρο στη ζωή μου. Με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μακάρι και θέλω να κάνω πράγματα σε όλη μου την πορεία που να είναι σημαντικά και για το ίδιο.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Πίστη, εργατικότητα, σύνεση, τόλμη.

Περιέγραψε μου με δυο λόγια το προφίλ ενός καλού σκηνοθέτη.

Μεταδοτικότητα, σαφήνεια, εφευρετικότητα, γνώσεις, αντίληψη. Ικανότητες δασκάλου, προπονητή, καλλιτέχνη, δημιουργού.

Τι είναι σωστό για σένα στη σκηνή και τι λάθος;

Σωστό είναι το αυθόρμητο. Σωστό είναι το αφήνεσαι σε αυτό που συμβαίνει. Είναι το να είσαι στο παρόν. Εδώ και τώρα, πάνω στη σκηνή. Το σώμα μιλάει όταν παίζεις και πρέπει να το ακούς. Όσο καλύτερα νιώθει τόσο πιο κοντά στο σωστό είσαι. Το «καλά» όμως δεν σημαίνει απαραίτητα άνετα και σίγουρα όχι χαλαρά. Από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου στη σκηνή, κάθε σημείο του σώματός σου είναι 100% σε εγρήγορση.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Είναι απαραίτητες. Η ομαδικότητα είναι μία από τις βασικές αρχές του θεάτρου. Ελάχιστα μπορείς να καταφέρεις μόνος σου, όλα είναι μία «σχέση». Όταν οι σχέσεις σε μία θεατρική ομάδα δέσουν τότε μπορεί να καταρριφθεί κάθε εμπόδιο και τα αδύνατα να γίνουν δυνατά. Θέλει όμως πολύ δουλειά και κοινό, καθαρό όραμα.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Η παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie» παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και τους επόμενους μήνες κάθε Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα. Παράλληλα θα ταξιδέψει σε πάνω από 15 επαρχιακές πόλεις μέχρι το Μάιο του 2011. Τέλος ξεκινάω γυρίσματα για μία ταινία και ένα διαδικτυακό σήριαλ.

Πες μας την γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»

Σαν ιστοσελίδα είναι σωστότατη. Πολύ ξεκάθαρο στήσιμο και καθαρή ομαδοποίηση των δεδομένων (εδώ μιλάει η προγραμματίστρια μέσα μου). Τα κείμενά σας δε, είναι ενδιαφέροντα, επίκαιρα, με όσο κριτικό πνεύμα χρειάζεται και παράλληλα αντικειμενικότητα. Είναι μία «σκηνή» για νέους δημιουργούς! Το αγαπάμε!