Καρφίτσες στα Γόνατα

της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Δύο σουρεαλιστικά  μονόπρακτα της δημοσιογράφου και συγγραφέως Ρούλας Γεωργακοπούλου σε μία παράσταση με κοινό τίτλο.

Από το δελτίο τύπου:
Δυο «συνηθισμένες» γυναίκες, πωλήτρια και πελάτισσα, συναντιούνται σε έναν χώρο εκτός τόπου και χρόνου, που είναι ένα  διανυκτερεύον κατάστημα γυναικείων ρούχων,  κάτω από το οποίο  περνάει  ο ηλεκτρικός. Η πελάτισσα επείγεται να βρει το οριστικό ρούχο της, την αποκρυσταλλωμένη εικόνα του σώματος εαυτού – καινούργιου ρόλου, ενώ η πωλήτρια- ψυχοπομπός  διατηρεί την εξουσία και τη γοητεία του θανάτου και της αναγέννησης!

Δοκιμάζοντας συνεχώς ρούχα,  μεταφέρουν όλη τη γκάμα των συναισθημάτων και τις τεχνικές παιχνιδιού, που είναι απαραίτητα στοιχεία κάθε πρόβας, είτε είναι πρόβα θεάτρου, είτε πρόβα θανάτου και αλλαγής.

Όταν η πελάτισσα, που ήδη έχει “γράψει” το  μικρό της μονόπρακτο, βρει το νέο της  “ρούχο”  «επιστρέφει» με τον «ηλεκτρικό»… το έσχατο όχημα…. «πίσω» στο μικρό της σπίτι, όπου «συγκατοικεί» με  τα δυο της  ζωγραφικά έργα: Τον ναύτη του Τσαρούχη και την Προσπερίνα (Proserpine του Dante Gabriel Rosseti) τα οποία  αλωνίζουν πέρα δώθε  διεκδικώντας  ζωτικό χώρο.

Ο ναύτης με την  ελληνικότητά του απαιτεί  σεβασμό ως εθνικό  και ερωτικό  σύμβολο, όμως η  παμπόνηρη “δυτική” Προσπερίνα με την κοφτερή της γλώσσα, αναστρέφει  όλες τις βεβαιότητες και “υπαγορεύει” στην πελάτισσα -αφηγήτρια, ένα καινούργιο μονόπρακτο, που αυτήν την φορά θα είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία!

Ένα παράξενο έργο που συγγενεύει αόριστα με τον υπερρεαλισμό χωρίς ωστόσο να δημιουργεί τους δικούς του κώδικες μέσα από τους οποίους θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα ευρήματά του. Τα δύο μονόπρακτα συνδέονται μεταξύ τους μ’ έναν τρόπο κάπως βεβιασμένο κι ασαφή σαν να μην ήταν από αρχικής γραφής το ένα αποκύημα του άλλου κι οι αναφορές στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, αν και ενδιαφέρουσες, δεν ενσωματώνονται απόλυτα στο σώμα της δραματουργίας. Μοιάζει σαν να γράφτηκε περισσότερο ως κείμενο προς ανάγνωση παρά ως θεατρικό έργο και να μεταφυτεύτηκε στη σκηνή μέσα από την ευφυή σκηνοθετική παρέμβαση η οποία του προσέφερε και την ανάλογη σκηνική ευελιξία.

Ένα ιδιόμορφο «λίμπο», ένα κατάστημα ρούχων που λειτουργεί τη νύχτα και δεν τοποθετείται στον υλικό χώρο και χρόνο και στο οποίο μπορείς να ανακαλύψεις το «ένδυμα» που σου ταιριάζει, αυτό που θα εκφράσει την μελλοντική σου εικόνα ή και την υπαρξιακή σου μεταμόρφωση καθώς σίγουρα η πελάτισσα βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας κρίσιμης αλλαγής. Και μετά ένα σπίτι στοιχειωμένο από δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους παρουσίες, δύο «μοντέλα» χαρακτηριστικών πορτρέτων με διαφορετική αλλά ανάλογη σημασιολογική αξία, που η οικοδέσποινα τα παρατηρεί να αντιμάχονται το ένα το άλλο, επιχειρώντας να κατακτήσουν το ζωτικό της χώρο και να μετατραπούν από πρόσωπα του εικαστικού τους «μύθου» σε ήρωες κάποιου σκοτεινού δράματος το οποίο όμως στη πορεία θα εξελιχτεί σε σαρκαστική κωμωδία. Πανταχού παρούσα αν και απούσα, η αίσθηση ενός οχήματος, του ηλεκτρικού συγκεκριμένα, που μεταφέρει και μεταφέρεται υπόγεια, δημιουργώντας καμπυλώσεις του χρόνου οι οποίες επηρεάζουν στιγμιαία τις σκηνικές δράσεις προκαλώντας εντυπωσιακές αναταράξεις.

Η σκηνοθεσία είναι ευφυής, με ευρήματα εξαιρετικής συμβολικής σημασίας, μια θαυμάσια αίσθηση του χιούμορ, μια εντυπωσιακή κινησιολογία που μετατρέπεται στιγμιαία σε τελετουργικό, ωραιότατη χρήση των ρυθμών και την καλύτερη κατά την γνώμη μου δυνατή, ανάδειξη τη δραματουργίας. Σε συνδυασμό με την ενδυματολογική αντίληψη που στο έργο αυτό είναι μεγάλης σημασίας, τα μακιγιάζ που αναδεικνύουν ακραίες εκφράσεις ή ορίζουν προσωπεία και τους σοφούς φωτισμούς, δημιουργούνται σκηνικές εικόνες και δράσεις που μαγεύουν το θεατή, μεταφέροντάς τον σ’ ένα φαντασιακό περιβάλλον στο οποίο συντελεί επίσης κι η σκηνογραφική οπτική, λιτή αλλά εφευρετική η οποία εκμεταλλεύεται τον χώρο με πολλούς κι ευφάνταστους τρόπους. Οι μουσικοί νυγμοί και το σύνολο των ηχητικών παρεμβάσεων συνταιριάζουν απόλυτα με τις ατμόσφαιρες που δημιουργεί η σκηνοθετική γραμμή, εντείνοντας τις αιχμές και καμπυλώνοντας με ευστοχία τις μεταβάσεις.

Ο εξαιρετικός ηθοποιός Χάρης Αττώνης ερμηνεύει με χιούμορ και εκφραστικότητα, αναδεικνύοντας τους χαρακτήρες που έχει αναλάβει να υποκριθεί και προσφέροντας τους σχήμα και υπόσταση. Ο Πάνος Παπαδόπουλος, ένα πλάσμα εξ ίσου εντυπωσιακό και ως άντρας και ως γυναίκα με μια ιδιάζουσα, ελκυστική κινησιολογία και εκφραστική φωνή, μεταμορφώνεται εύστοχα στις διαφορετικές σκηνικές του εκφάνσεις, διατηρώντας όμως πάντα την ιδιαίτερη γοητεία του αμφίφυλου. Η σκηνοθέτης και ξεναγός μας στα άδυτα της δραματουργίας, Σοφία Φιλιππίδου ερμηνεύει με την άνεση και το απόκοσμο ενός ξωτικού, τους ρόλους της, προσφέροντας κωμικά αλλά και δραματικά στοιχεία σε θαυμαστή ισορροπία κι αναδεικνύοντας το μεταφυσικό, σκοτεινό και ταυτόχρονα ελκυστικό πνεύμα της περφόρμανς. Το εύρημα της ερμηνείας γυναικείων ρόλων από άντρες, προσφέρει στην παράσταση μια προκλητική τρανς αίσθηση που αναδεικνύει τις αντιθέσεις αντί να τις εξαφανίζει ενώ καταυγάζει την συμβολική σημασία των προσώπων και την σουρεαλιστική τους διάσταση.

Σκηνοθεσία: Σοφία Φιλιππίδου

Σκηνικά: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη

Φωτισμοί: Πέτρος Γκορίτσας

Μουσική: Ξανθή Γεωργακοπούλου-Ντάβου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δανάη Γκουτκίδου

Ερμηνεύουν: Χάρης Αττώνης, Πάνος Παπαδόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου

«Από Μηχανής» θέατρο 

Ακαδήμου 13

Μεταξουργείο
Τηλέφωνο: 210 5237297 

Email: info@syn-epi.comWebsite: syn-epi.com

 Παραστάσεις:

Παρασκευή – Σάββατο 20:00 – Κυριακή 21:30

Ως τις 17 Ιανουαρίου 2016

Διάρκεια:90΄

Εισιτήρια: Γενική Είσοδος: 14€/Μειωμένο: 10€ / Ατέλεια: 5€

Κάθε Παρασκευή: 10€