Σχετικά άρθρα
ΟΜΑΔΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΕΝ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
Τρίτη, 05 Ιούλιος 2011 19:36 | |||
Ο Αλέξανδρος Κοέν και η ομάδα του παρουσιάζουν το «Έρωτας και ραδιουργία» του Φρήντριχ Σίλλερ Τετάρτη 6 Ιουλίου
Περιγράψτε μας με δύο λόγια τους στόχους της ομάδας σας, τους συντελεστές και την προβληματική που σας ώθησε να την δημιουργήσετε. Η ομάδα μας δημιουργήθηκε ουσιαστικά επ’ ευκαιρία της συγκεκριμένης παράστασης του Off-Off. Πρόκειται για μια συνάντηση που ξεκίνησε απ’ τη Δραματική σχολή του Ιάσμου. Έξι σπουδαστές-συμφοιτητές που σκηνοθετούνται από έναν καθηγητή τους.
Τι περιμένετε από την συμμετοχή σας στο off-off; Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ν’ αναμετρηθούμε μ’ ένα μεγάλο και δύσκολο κείμενο του δέκατου όγδοου αιώνα, ένα έργο που κανείς παραγωγός δε θα δεχόταν να στεγάσει, απορρίπτοντάς το ως αντιεμπορικό. Παρ’ όλα αυτά το «Επί Κολωνώ» μας δίνει τη χαρά να καταπιαστούμε μαζί του αλογόκριτα.
Πώς αντιμετωπίζετε τα προβλήματα παραγωγής, κυρίως τα οικονομικής φύσεως; Περιορίζοντας τις ανάγκες της παράστασης στο ελάχιστο. Είναι μια πολύ καλή άσκηση να επικεντρωθείς στην ουσία των πραγμάτων αδιαφορώντας για το «περιτύλιγμα». Απ’ την άλλη, τώρα που απουσιάζουν οι παραγωγοί και χορηγοί, το ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες προσφέροντας την εργασία τους σχεδόν αφιλοκερδώς.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις νεανικές ομάδες και το αντίκρισμά τους στο ελληνικό θεατρικό τοπίο; Γίναμε πάρα πολλοί οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το θέατρο, οπότε οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και η σύσταση ομάδων είναι αναπόφευκτες. Φυσικά –επειδή οι παραστάσεις αυτές απευθύνονται σ’ ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό– υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουμε σ’ ένα θέατρο αυτο-ανακυκλούμενο, το οποίο παρακολουθούν πάντα οι ίδιοι άνθρωποι. Όμως, πάντα τελικός κριτής είναι ο «χρόνος» και μόνο αυτός αποφασίζει ποιες προσπάθειες αξίζουν να έχουν συνέχεια.
Ποια παράσταση παρουσιάζετε και για ποιο λόγο την επιλέξατε; Παρουσιάζουμε το έργο του Φρήντριχ Σίλλερ «Έρωτας και ραδιουργία». Βασικός λόγος είναι η ποίηση που κουβαλάει αυτό το κείμενο που γράφτηκε μέσα στην καρδιά του γερμανικού ρομαντισμού. Και φυσικά το παράφορο love story που διηγείται: ουσιαστικά πρόκειται για έναν αντίποδα του σαιξπηρικού «Ρωμαίου και Ιουλιέτας». Ένας εν δυνάμει τέλειος έρωτας που εμποδίζεται. Αγαπάμε πολύ τους ήρωες του έργου γιατί ζουν τον πυρετό και την απελπισία όλων των σύγχρονών μας.
Πώς προσεγγίζετε το κοινό σας και πόσο σημαντικό είναι για σας να το επηρεάσετε ψυχαγωγικά, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά; Μιλώντας του για πράγματα που κατ’ αρχάς αφορούν εμάς τους ίδιους. Νομίζω πως, αν προσπαθήσεις να εκτεθείς γενναία επί σκηνής μπροστά στο κοινό, εκείνο θα σε ανταμείψει. Το ζητούμενο είναι να μη λειτουργείς εκ του ασφαλούς και με προστατευτικό δίχτυ. Άλλωστε είναι λυτρωτικό και για μας τους ίδιους να εξομολογούμαστε μέσα από μια παράσταση, ένα «μυστικό» που απασχολεί τη ζωή μας.
Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση της χώρας μας σήμερα; Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που βλέπαμε από καιρό πως πλησιάζει, αλλά αρνούμασταν ν’ αποδεχτούμε. Κάποια στιγμή η ασυδοσία τιμωρείται. Η ίδια η Φύση μάς δίνει τέτοια παραδείγματα. Ε, τώρα ήρθε η ώρα να τιμωρηθούμε για το ανεξέλεγκτο των κινήσεών μας. Όμως, θέλω να είμαι αισιόδοξος και να πιστεύω πως… όλα για καλό. Σ’ αυτή τη φάση είμαστε τώρα: περιμένουμε μήπως και αναγεννηθούμε απ’ τις στάχτες μας.
Τι είδους αντίδραση προτείνετε ως καλλιτέχνες; Ειλικρίνεια στις προθέσεις μας, συσπείρωση ανθρώπινου δυναμικού και αποφυγή κάθε ναρκισσισμού. Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε μονάχα την ουσία των πραγμάτων και όχι τις πολυτέλειες – οι οποίες, κανείς δεν αντιλέγει, είναι υπέροχες. Αλλά για άλλες εποχές. Στην παρούσα φάση φαίνονται κάπως κιτς.
Ποια είναι η γνώμη σας για το «Επί Σκηνής»; Και μόνο που ένα site ασχολείται αποκλειστικά με το Θέατρο είναι ένα γεγονός. Από ‘κει και πέρα το συγκεκριμένο, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεματολογίας γύρω απ’ την τέχνη μας: συνεντεύξεις καλλιτεχνών, ανακοινώσεις ακροάσεων, παραχώρηση προσκλήσεων, συζητήσεις θεατρόφιλων και παρουσιάσεις παραστάσεων – και πάντα καλόγουστα και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στους νέους ανθρώπους. Είναι παρήγορο…
Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Διαμόρφωση σκηνικού χώρου-Κοστούμια: Δέσποινα Ησαΐα Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ρεπάνης Φωτισμοί: Αλεξάνδρα Μουζακίτη Βοηθός σκηνοθέτη :Νικόλας Πέτρου Ηθοποιοί: Μαρία Καβαλλάρη Εύη Καραδήμα Εύη Νταλούκα Κώστας Πιπερίδης Αλέξανδρος Τσελεπιδάκης Αγνή Χιώτη
|