| Η ΨΙΛΙΚΑΤΖΟΥ |
|
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Τρίτη, 13 Νοέμβριος 2018 15:18 |
|
Η Ψιλικατζού της Κωνσταντίνας Δελημήτρου
Η υπόθεση (από το δελτίο τύπου) Μια ψιλικατζού, με τη βοήθεια της αδερφής της, θα μας αφηγηθεί την ιστορία της μέσα από το μαγαζάκι της, την ιστορία μιας γυναίκας η οποία το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει μητέρα. Ιστορίες της γειτονιάς, παράξενοι πελάτες, μια Αθήνα που δεν τη βλέπουμε στις ειδήσεις, μια Ελλάδα που αναγνωρίζουμε κάπως σφιγμένοι επειδή συνήθως προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Έτσι, με μπόλικες δόσεις χιούμορ μαθαίνουμε για τους τύπους των πελατών, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τα καμώματα των μικρών μαθητών, για την περίοδο που έβαφε νύφες, τα παιδικά της χρόνια…
Μια συγκινητική παράσταση στην οποία το δυνατό χαρτί είναι η πρωταγωνίστρια της, η Ελένη Ουζουνίδου, η οποία, ναι μεν παρασύρεται από τα ίδια της τα συναισθήματα αλλά καταθέτει επί σκηνής ακέραια κομμάτια αυθεντικής συγκίνησης που έχει μια ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό. Δίνοντας μας μια ερμηνεία διανθισμένη με χιούμορ, νευρώδη κι αυθεντική, μπορεί σε σημεία να χάνει το υποκριτικό της μέτρο και να γίνεται υπερβολικά εξωστρεφής αλλά καταφέρνει να αξιοποιήσει μια δραματουργία η οποία δεν έχει κέντρο βάρους και κινείται σε δύο διαφορετικούς άξονες. Η Άννα Ψαρρά στον βοηθητικό ρόλο της αδελφής δεν είχε την ευκαιρία από κειμένου, να αναπτύξει τον θεατρικό χαρακτήρα της αλλά διαθέτει αβίαστο χιούμορ και αφοπλιστική αμεσότητα ενώ με την παρουσία της διανθίζει ευχάριστα τον μονόλογο της πρωταγωνίστριας.
Το έργο ξεκινάει με επίκεντρο την χαριτωμένη περσόνα μιας συνοικιακής ψιλικατζούς η οποία με πολύ χιούμορ αντιμετωπίζει την καθημερινή ρουτίνα και τους πελάτες της αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό. Θα μπορούσε να εξελιχτεί με έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα τρόπο αν εμβάθυνε στις καθημερινές διαπλοκές της ηρωίδας με τους απλούς ανθρώπους της γειτονιάς, τη ρουτίνα τους και τα κρυμμένα πάθη τους, τις αδυναμίες και τους φόβους τους, τους συντηρητισμούς και τις αντιφάσεις τους, τα απραγματοποίητα όνειρα και τις ανομολόγητες ηδονές τους, παραδίδοντας μας μια Ελληνίδα «Αμελί». Αλλά στην πορεία παρεκτρέπεται κι αρχίζει να καταπιάνεται με το πρόβλημα της ηρωίδας που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Ένα πρόβλημα που κατατρύχει την ύπαρξή της, τις σχέσεις της, την καθημερινότητα της, την ίδια της την γυναικεία υπόσταση. Μια σύγχρονη «Γέρμα» που στρέφεται στην επιστήμη για να λύσει το πρόβλημα της και αντιμετωπίζει κάθε λογής παρενέργειες. Αν όμως στις αρχές της δεκαετίας του -30 στην Ισπανική ύπαιθρο, όπου η γυναίκα δικαιώνονταν μόνο μέσα από την μητρότητα, η ηρωίδα του Λόρκα γίνεται σπαρακτική και αποκτά μια τραγική διάσταση, σήμερα η όλη ιστορία μοιάζει να περιβάλλεται από έναν μανδύα υποκρισίας. Ποιο είναι το πρόβλημα στον 21ο αιώνα μιας γυναίκας που θέλει απεγνωσμένα να γίνει μητέρα αλλά έχει προβλήματα γονιμότητας; Ένα πλήθος παιδιών χωρίς γονείς αναζητούν την ευκαιρία να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή έξω από το ίδρυμα, ανάμεσα σε ανθρώπους που να τα αγαπούν. Ή μήπως το πρόβλημα της ηρωίδας έγκειται στο ότι ήθελε σώνει και καλά να μεταφέρει τα γονίδια της σε ένα άλλο άτομο; Μια τέτοια εγωιστική προσέγγιση μόνο καλή μητέρα δεν σε καθιστά αν και το κείμενο δεν έθιξε καν τέτοια ζητήματα παρέμεινε στον αφρό, αφήνοντας το συναίσθημα μόνο του να κάνει όλη τη δουλειά και να κερδίσει μέσα από τον ψυχικό πόνο της ηρωίδας, το κοινό. Ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα οι μπλόγκερς να παραμένουν στο διαδίκτυο και στους ακόλουθούς τους και στις θεατρικές σκηνές να βλέπουμε τα έργα θεατρικών συγγραφέων που αν μη τι άλλο έχουν την κατάλληλη παιδεία για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δύσκολης αυτής τέχνης. Αλλά και πάλι το κοινό είναι ο τελικός κριτής και το κοινό ολοφάνερα, ενθουσιάστηκε με την παράσταση. Ο Καρατζιάς άλλωστε είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης ηθοποιών και κατάφερε να δημιουργήσει ενδιαφέρουσες ατμόσφαιρες ισορροπώντας θαυμάσια ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Υπέροχα για άλλη μια φορά η μουσική και το τραγούδι του Μάνου Αντωνιάδη. Το σκηνικό που ακροβατεί στα όρια του κιτς είναι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Τα έντονα χρώματα που περνάνε και στο κουστούμι της ηρωίδας, η λεπτομερής αναπαράσταση του συνοικιακού καταστήματος, τα φορτωμένα ράφια γεμάτα υποσχέσεις, δημιουργούν εικόνες νοσταλγικές μιας συνοικιακής «πολαρόιντ» αισθητικής της δεκαετίας του -70 που έχει καταχωρηθεί στο υποσυνείδητο μας σαν εποχή ξεγνοιασιάς κι αθωότητας σε αντιπαράθεση με τα άχρωμα κι άοσμα μίνι-μάρκετ των καιρών μας. Μια παράσταση που θα σας διασκεδάσει και θα σας συγκινήσει χωρίς να σας βαρύνει και χωρίς να σας προβληματίσει ιδιαίτερα.
Πρωτότυπη μουσική – Τραγούδι παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης Σκηνικά: Καρατζιάς Δημήτρης – Μάνος Αντωνιάδης – Μάριος Βουτσινάς Κοστούμια – Installation “Ψιλικά -Τσιγάρα”*: Μάριος Βουτσινάς Βοηθός: Αναστασία Δάλμα Κατασκευή Κοστουμιών: Γεωργία Σάντυ Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου Παίζουν: Ελένη Ουζουνίδου, Άννα Ψαρρά ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:30 έως την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70' (χωρίς διάλειμμα) ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος: 13 ευρώ. Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ. Προπώληση Viva: 12 ευρώ : https://www.viva.gr/tickets/theater/polyxoros-vault/i-psilikatzou/ Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια) Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00) Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. FB Page : http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1 *Το Installation “Ψιλικά -Τσιγάρα” του Μάριου Βουτσινά, θα εκτίθεται στο Vault, ως μόνιμη εγκατάσταση για όλη τη διάρκεια των παραστάσεων.
|
