Ελπίδα Σταθάτου

Ταξιδεύοντας στα όνειρά της

Με καταγωγή από την Κεφαλονιά, η Ελπίδα, μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία, ενώ παράλληλα έκανε σπουδές στο χορό. Η μεγάλη της αγάπη, ωστόσο, ήταν και παραμένει το θέατρο. Γι’ αυτό και μετακόμισε στο Λονδίνο συνεχίζοντας τις σπουδές της, αυτή τη φορά εστιάζοντας στην υποκριτική. Λίγο αργότερα, ήρθε το πρώτο της πτυχίο από το Regent’s College (Diploma in Acting), ενώ ακολούθησε το Postgraduate Diploma in Acting στο The Bridge Theatre Company. Πλέον, η ίδια είναι ενεργό μέλος του Actors Centre, ενώ έχει σταθερή συνεργασία με την ομάδα του Anthony Meindl στο Λονδίνο (AMAW). Μερικές από τις δουλειές της τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο περιλαμβάνουν το φιλμ 1603, σε σκηνοθεσία Paul J. Lane, ταινίες μικρούς μήκους, ανάμεσά τους: Think of something blue σε σκηνοθεσία Jerry De Mars, Dark Ties σε σκηνοθεσία Charlotte Kilduff, ενώ όσον αφορά την θεατρική της δράση, είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση Love of the Nightingale σε σκηνοθεσία Mark Street.

Ερμήνευσε στο Etcetera στο Camden, τον Στεγόσαυρο (Stegosaurus), έναν μονόλογο για τις διατροφικές διαταραχές της Έρσης Νιαώτη. Τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης ανέλαβε ο Joe Hufton, ένας από τους πλέον ανερχόμενους σκηνοθέτες στο Λονδίνο, ο οποίος μάλιστα υπήρξε υποψήφιος για Olivier Award (για την παράσταση Alice’s Adventures Underground).Η παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτικούς, θα παιχτεί τον Αύγουστο στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Αυτή την περίοδο εργάζεται επίσης πάνω στο σενάριο για μια νέα ταινία που θα δούμε στη μεγάλη οθόνη το επόμενο διάστημα και έχει ξεκινήσει την προετοιμασία για τη νέα της θεατρική παράσταση στο Λονδίνο.

Μίλησε μου για την παράσταση σου. Ποιος είναι ο άξονας και πως προσεγγίζει το θέμα η δραματουργία; Πως προσέγγισες εσύ την ηρωίδα σου; Με ποιο τρόπο αυτή η παράσταση αφορά το κοινό;

Η παράσταση ονομάζεται «Στεγόσαυρος» και είναι η αληθινή ιστορία μιας κοπέλας που παλεύει με τις διατροφικές διαταραχές, τα τελευταία 15 χρόνια. Ο άξονας της παράστασης είναι η συναισθηματική διαταραχή που βιώνει ένα άτομο με την συγκεκριμένη ψυχική ασθένεια. 

Η δραματουργία προσεγγίζει το θέμα μέσα από την καθημερινότητα του ατόμου αλλά και τις σχέσεις που αναπτύσσει με την οικογένεια και με το κοντινό περιβάλλον. 

Την ηρωίδα του έργου την προσέγγισα περνώντας πολλές ώρες καθημερινά με την συγγραφέα. Προσπαθώντας να καταλάβω την σκέψη πίσω από την διατροφική διαταραχή αλλά και να ζήσω την καθημερινότητα της. Συνήθως δεν έχεις την ευκαιρία να ρωτήσεις τον συγγραφέα τι ένιωθε και πιο είναι το νόημα μιας πρότασης πχ. όταν δουλεύεις. Θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερή που μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω προσωπικά με την ίδια την συγγραφέα. 

Αυτή η παράσταση αφορά οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τις ψυχικές ασθένειες. Μέσα από το έργο το κοινό καταλαβαίνει ότι η διατροφική διαταραχή δεν έχει να κάνει με το φαγητό αλλά με την διαχείριση συναισθημάτων και ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία με την κατάθλιψη, τις αυτοκτονικές τάσεις καθώς και άλλες διαταραχές της ψυχικής υγείας. 

Πως οι γνώσεις ψυχολογίας μπορούν να ενισχύσουν την υποκριτική ικανότητα και ειδικά το χτίσιμο ενός ρόλου;

Οι γνώσεις ψυχολογίας μπορούν να οδηγήσουν σε μια αυτογνωσία, η οποία μπορεί να ενισχύσει ιδιαίτερα την υποκριτική.  Θεωρώ ότι για να χτίσεις έναν ρόλο πρέπει να ξέρεις πολύ καλά τον εαυτό σου και να είσαι πρόθυμος να βαδίσεις σε μονοπάτια που δεν είναι πάντα ευχάριστα. Με βάση αυτήν την οπτική γωνία η αυτογνωσία είτε προέρχεται από σπουδές, είτε από ψυχανάλυση, είτε από μελέτη συγγραφέων και της τέχνης εν γένει, είναι πολύ σημαντική για να ενισχύσει τον ηθοποιό στο χτίσιμο του ρόλου του.

Πως θα περιέγραφες την θεατρική εκπαίδευση στην σχολή σου και γιατί επέλεξες την Αγγλία αντί της Ελλάδος;

Την εκπαίδευση μου στην σχολή θα την περιέγραφα ως αυστηρή και μεθοδική. Είχα ήδη κάνει κάποια μαθήματα υποκριτικής και στην Ελλάδα αλλά προσωπικά θαύμαζα πάντα τα άτομα που σπούδαζαν ή εργάζονταν στο εξωτερικό κι επίσης θεωρούσα πολύ μεγάλη πρόκληση το να ζήσεις μόνος σου μακριά από την χώρα σου, τις συνήθειες και τους αγαπημένους σου.

Η επιλογή συγκεκριμένα του Λονδίνου ήρθε κυρίως γιατί είναι μια πόλη με πολύ έμφαση στο θέατρο και στις μεγάλες δραματικές σχολές.

Μίλησε μου για το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου και τους όρους συμμετοχής της παράστασης σου εκεί;

Το φεστιβάλ του Εδιμβούργου είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ τεχνών στον κόσμο. Για να δηλώσεις συμμετοχή στέλνεις όλο το υλικό της παράσταση σου (σύνοψη κειμένου, κριτικές, πληροφορίες για τον σκηνοθέτη, βίντεο κλπ.). Στην συνέχεια αν ενδιαφέρεται κάποιο από τα θέατρα που προσέγγισες, τότε επικοινωνεί μαζί σου για την συνεργασία. Είμαι πολύ ευγνώμων και που θα είμαι μέρος μιας τόσο μεγάλης γιορτής της τέχνης αλλά και που θα έχω την ευκαιρία να ξαναερμηνεύσω τον «Στεγόσαυρο». 

Πως συνδυάζεις την σεναριογραφία με την υποκριτική;

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σεναριογράφο και ούτε μου αρέσει να μπαίνω σε ξένα χωράφια ενώ δεν έχω τις αντίστοιχες σπουδές και γνώσεις. Αυτήν την στιγμή είμαι το μέσο μεταφοράς μιας αληθινής ιστορίας σε σενάριο. Δουλεύω μαζί με μια καταξιωμένη σεναριογράφο και πάντα ακούω προσεκτικά τις συμβουλές της. Για να βγει λίγο πιο σωστό και ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα, κάνω και κάποια μαθήματα γραφής σεναρίου παράλληλα. 

Ποιο είναι το θέμα της ταινίας που ετοιμάζεις;

Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα καθώς ακόμα πλάθονται αρκετά θέματα αναφοράς αλλά ο κύριος άξονας  είναι η συναισθηματική εκμετάλλευση μιας οικογένειας μέσα από τον φόβο. 

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της κινηματογραφικής υποκριτικής και πως διαφοροποιείται από την θεατρική ερμηνεία;

Προέρχομαι από μια σχολή που δεν ξεχωρίζει την υποκριτική σε θεάτρου και κινηματογράφου αλλά σε πηγαία και μη-πηγαία. Φυσικά υπάρχουν τεράστιες τεχνικές διαφορές αλλά προσωπικά επιλέγω να μην επικεντρώνομαι σε όρους όπως λίγος και μικρός μπροστά από την κάμερα, πολύς και μεγάλος στο θέατρο. Προτιμώ το πάντα αληθινός και πάντα παρών. Ο κόσμος πάει στο θέατρο για να δει μια αληθινή ανθρώπινη εμπειρία. Όλες εκείνες οι στιγμές που θυμόμαστε από κάποια ταινία ή από μία παράσταση είναι γιατί κάποιος ήταν πραγματικά, συναισθηματικά γυμνός.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου και ποιο το βασικό προσόν σου;

 Μεγάλη αδυναμία θεωρώ τις ανασφάλειες μου και βασικό προσόν μου είναι ότι δεν φοβάμαι να τις κοιτάξω κατάματα.

Τι αναμνήσεις έχεις από την γενέτειρα σου; Πως έχει επιδράσει πάνω σου το ιδιάζον πολιτιστικό περιβάλλον της Κεφαλονιάς;

 Οι ωραιότερες παιδικές αναμνήσεις μου είναι στην γενέτειρα μου, την Κεφαλονιά. Θυμάμαι τη χαρά που με κατέκλυζε κάθε φορά που αντίκριζα την θάλασσα. Εκεί έχτισα τον χαρακτήρα μου, ήρθα κοντά με την οικογένεια μου, έκανα σχέσεις ζωής με συγγενείς και αγάπησα την ομορφιά της χώρας μας. Η Κεφαλονιά με έμαθε να ονειρεύομαι. Έχει μια τρομερή δυναμική αυτό το νησί. Το αγαπώ κάθε χρόνο και πιο πολύ. 

Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου και τι απολαμβάνεις ιδιαίτερα στη ζωή;

Πηγή έμπνευσης για μένα είναι οι ανθρώπινες εμπειρίες και πιστεύω όσες πιο πολλές έχεις, τόσο πιο δημιουργικός θα είσαι. Ό,τι σου δημιουργεί συναισθήματα, ο έρωτας, η αγάπη, ο πόνος, το πένθος - από εκεί αντλείς έμπνευση. Στην ζωή απολαμβάνω τις στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπώ και την οικογένεια μου που μου λείπει αφού τα τελευταία χρόνια δεν ζούμε μαζί στην ίδια χώρα. Προσπαθώ όταν είμαι δίπλα τους να ρουφάω την κάθε στιγμή. Μ’ αρέσει πάρα πολύ επίσης να ταξιδεύω, να βλέπω νέες κουλτούρες, νέες εικόνες και χρώματα.